Ul. dr. Stanisława Skarżyńskiego 17 lutego 2014

W 1918 wraz z rodziną zamieszkał na Litwie. W styczniu 1919 przyjechał do Warszawy i zgłosił się ochotniczo do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-radzieckiej jako sanitariusz 10 pułku ułanów, w którym służył (wraz z braćmi) od 2.II.1919 do 21.IV.1921. Zmobilizowany (w stopniu plutonowego) dokończył studia lekarskie na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza we Lwowie. Tam też 23 maja 1925 uzyskał doktorat wszech nauk lekarskich.
Zaprzyjaźniony z kolegami z Poznańskiego, m.in. z dr. med. Henrykiem Tomkiewiczem, trafił do Wielkopolski, gdzie rozpoczął praktykę lekarską – najpierw do Krobi (9.IV.1925-15.III.1926), a następnie w Krzywiniu. Po dwóch latach przeprowadził się do Czempinia, gdzie był lekarzem Kasy Chorych i prowadził praktykę prywatną. 22.IV.1930 zawarł związek małżeński z Marią Heleną Płoszyńską, córką miejscowego aptekarza, z którą miał siedmioro dzieci: Zofie, Krystynę, Marię, Wojciecha, Barbarę, Antoniego i Jadwigę.
W kwietniu 1937 ostatecznie osiedlił się w Śmiglu, któremu poświęcił 35 lat swego niezmiernie aktywnego życia. Pracował tu jako lekarz domowy Ubezpieczalni Społecznej, prowadził praktykę prywatną oraz kierował Stacją Opieki nad Matką i Dzieckiem. Mimo licznych obowiązków zawodowych znalazł również czas na pracę społeczną. Działał m.in. w PCK, Związku Obrony Kresów Zachodnich, Parafialnej Akcji Katolickiej, Ochotniczej Straży Pożarnej, Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”, KS Pogoń, Towarzystwie Śpiewu „Harmonia” czy harcerstwie.
Po wybuchu II wojny światowej dr Skarżyński był aresztowany przez Niemców i więziony do 11.XI.1939. W czasie okupacji pracował jako lekarz Kasy Chorych i sprawował opiekę nad ludnością polską ze Śmigla i z ponad 80 wsi (!). Mimo bardzo trudnej sytuacji bytowej i materialnej nie odmówił pomocy żadnemu z potrzebującemu. Dodatkową uciążliwością było to, że jako Polak nie miał prawa korzystać z samochodu i wizyty domowe składał ludziom objeżdżając teren rowerem lub przysłanymi końmi.
Po wyzwoleniu zorganizował w Śmiglu pierwszy Ośrodek Zdrowia w powiecie kościańskim, który w sierpniu 1945 posiadał już poradnie: dla matki i dziecka, przeciwgruźliczą i przeciwweneryczną, a terenem działania było miasto Śmigiel i 3 gminy: Śmigiel, Bucz i Stare Bojanowo. Dla porównania warto dodać, że obecnie sam teren miasta i gminy Śmigiel obsługuje 8 lekarzy, w tym 6 zamieszkałym na stałe w Śmiglu.
Oprócz tego, jako jedyny wówczas lekarz prowadził z pomocą sióstr zakonnych i członkiń Czerwonego Krzyża także miejscowy szpital Św. Józefa. Po odsunięciu do 2.VIII 1946 od zarządzania szpitalem, kierował Ośrodkiem Zdrowia do 1.IV.1965. Był wieloletnim kierownikiem Przychodni PKP. Jako lekarz pracował do 31.VIII.1969. Zmarł 27.VIII.1972, pochowany na cmentarzu w Śmiglu.
Dr med. Stanisław Skarżyński swoim życiem, zaangażowaniem zawodowym i społecznym stanowi godny wzór do naśladowania, nie tylko dla lekarzy. Jego szeroko pojęty patriotyzm, szczerość, nierzadko bezinteresowność, umiłowanie bliźniego i wierność do końca przysiędze Hipokratesa, niech będą dla nas wszystkich źródłem nadziei i wiary w drugiego człowieka.
W uznaniu zasług Rada Narodowa Miasta i Gminy w Śmiglu uchwałą z 13.VI.1977 przemianowała dotychczasową ul. Stodolną na ulicę Jego imienia, a 13.III.1990 Jego imię nadano Przychodni Rejonowej w Śmiglu.

Witold Omieczyński

Śmigiel, Miasto Wiatraków
Śmigiel Travel
Centrum Kultury w Śmiglu