Z dziejów Charbielina 17 lutego 2014

W 1286 roku brzmiała Charbielino, w 1399 roku Chabelin, w 1401 Charbalino, w 1422 roku Charbyelino, w 1431 Charbolino i dopiero w 1775 roku występuje nazwa Charbielin. Warto nadmienić, że w aktach gruntowych z XIX wieku spotkać można nazwę Harbelino. Jednym z pierwszych właścicieli Charbielina był Piotr Junoszyc, który zmarł w połowie XIII wieku. Jego syn Bogusz podarował majętność klasztorowi benedyktyńskiemu w Lubiniu. Darowiznę tę starali się unieważnić synowie darczyńcy, t.j. Krzysztof i Krystyn, oraz bratankowie. Przemysław II orzekł, że darowizna została dokonana legalnie i w związku z tym występujący z roszczeniami mieli zakaz dalszego dochodzenia swoich rzekomych praw do majątku. Z rąk benedyktynów Charbielin dostał się we władanie stolnika poznańskiego Przebysława Borka z Brenna (1432-1487), a po nim jego bratanka Andrzeja Gryżyńskiego, po którym schedę przejęli synowie Andrzej i Jan. Następnym właścicielem Charbielina został Piotr Łodzia Opaliński i dalej jego syn – także Piotr, który w 1520 roku przekazał dobra bratu Maciejowi. Po Macieju właścicielem Charbielina został jego syn, generał wielkopolski Andrzej Opaliński. Zmarł on w 1593 roku. We władaniu rodziny Opalińskich Charbielin był prawie do końca XVII wieku, kiedy to dostał się w ręce Andrzeja Łodzi Szołdrskiego, kasztelana biechowskiego, a następnie jego syna Ludwika (1720-1749), wnuka Władysława i prawnuka Jakuba Szołdrskiego, który sprzedał go Józefowi Dryi Chłapowskiemu, staroście kościańskiemu, a ten już po dwóch latach sprzedał Charbielin Urszuli z Bolerzów Borzęckiej. Ostatnim właścicielem był zmarły w 1808 roku Stanisław Łada Zabłocki.

W Charbielinie znajduje się kościół p.w. Wniebowzięcia N.M.P i stąd co roku w połowie sierpnia odbywa się tutaj odpust. Kościół był w tym miejscu wzniesiony już prawdopodobnie w XIII wieku, a pleban wymieniony w dokumencie z 1304 roku. W związku ze zniszczeniem kościoła w wyniku pożaru, parafia została przeniesiona do Dłużyny. Obecny kościół został zbudowany w 1887 roku po kolejnym pożarze. Wewnątrz znajduje się wczesnobarokowa rzeźba Wniebowzięcia N.M.P. Pochodzi z okresu 1650-1660 i jest polichromowana. W ołtarzu tym znajdują się także rzeźby ś.ś. Stanisława bpa, Mikołaja oraz Doroty i Barbary.

Pod koniec XIX wieku w Charbielinie było 16 domów, w których mieszkało 116 osób, w tym 21 analfabetów. Spis powszechny przeprowadzony juz w II RP wykazał, że 30.9.1921 roku było już 20 domów, zamieszkałych przez 161 osób. Dziesięć lat później kolejny spis wykazał, że 9 grudnia 1931 roku liczba domów nie zmieniła się, ale liczba mieszkańców zmalała do 130 osób.

Jan Pawicki