Pałac w Wilkowie Polskim 17 lutego 2014

Pałac został zbudowany około 1870 roku przez Marcelego Czarneckiego. Jest budowlą neogotycką, zbudowaną z cegły na planie nieregularnym. Frontem zwrócony jest na płd. Nakryty jest dachami wielospadowymi, pokrytymi papą. Część środkowa jest jednopiętrowa, a w centralnej części podwyższona o jedno piętro. Po bokach znajdują się parterowe przybudówki. Na narożu od strony płd.-wsch. znajduje się czteropiętrowa, ośmioboczna wieża. Wejście główne jest poprzedzone otwartym gankiem, w obramieniu 4 filarów. Boczne wejścia znajdują się od strony zach. i wsch. Okna pałacu były zamknięte łukami w tzw. ośli grzbiet. Elewacja pałacu została, w poważnym stopniu, zniszczona w 1960 roku w trakcie prowadzonego tzw. remontu. Obniżono wówczas m.in. wieżę, zlikwidowano sterczyny, wieżyczki, blanki oraz skuto dekoracje. Wewnątrz znajdują się nieliczne elementy dawnego wystroju. Obecnie budynek użytkowany jest przez szkołę. Sąsiadujący z pałacem park krajobrazowy, o powierzchni ok. 10 ha, powstał w tym samym czasie, co pałac. Przed II wojną światową, w płd.-wsch. części parku, założono ogród. Do dziś zachowała się główna droga dojazdowa obsadzona lipami. W parku znajdują się dwa stawy. Z istniejącego drzewostanu wymienić można m.in.: lipy drobnolistne, jawory, jesiony, graby pospolite, dęby szypułkowe i czerwone.

Jan Pawicki

WŚ 7/2014