Z dziejów Barchlina 17 lutego 2014

Najstarszymi znanymi właścicielami wioski była szlachecka rodzina Barklińskich. Znany jest z tej rodziny „Albertus de Barklino” czyli Wojciech Barkliński, który w 1392 roku uwięził swego sąsiada Wolframa Bylińczyka z Bucza, zatrzymując jednocześnie jego 12 wozów z sianem o wartości 3 grzywien. Spór o to toczył się przed sądem w Kościanie. Na początku XVI wieku Barchlin należał do Marcina Szwaba, a następnie, m.in. w 1616 roku do Jana Zaremby Cerekwickiego i rodziny Bronikowskich. Po Stanisławie Bronikowskim wieś odziedziczył jego syn Stanisław, który zmarł, będąc kawalerem. Nowym właścicielem został Andrzej Łodzia Szołdrski, a po nim jego syn Ludwik, który był chorążym poznańskim i wojewodą poznańskim. Zmarł w 1749 roku, pozostawiając Barchlin synowi Władysławowi, który był właścicielem 32 wsi i jednocześnie wojewodą inowrocławskim oraz generałem wielkopolskim. Schedę po nim przejął syn Jakub, starosta rogoziński. W 1772 roku Barchlin wchodził w skład dóbr Popowo Stare. W tym roku w tamtejszym folwarku znajdowało się 135 owiec i 16 wołów i krów. W 1779 roku Jakub Szołdrski sprzedał Barchlin staroście kościańskiemu Józefowi Dryi Chłapowskimu, a ten z kolei chorążemu smoleńskiemu Ignacemu Szołdrskiemu. Z rąk jego syna Melchiora wieś przeszła na własność rodziny Splichertów, którzy władali nią do 1945 roku. W 1926 roku Barchlin stanowił samodzielny majątek o powierzchni 410,53 ha. Po 1945 roku znajdowała się tu Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna. W 1893 roku Fryderyk Ksawery Speichrt wzniósł dwór. Przy dworze znajduje się park krajobrazowy o powierzchni 1,60 ha. W parku rosną lipy, robinie akacjowe, olsze czarne, dęby szypułkowe, brzoza brodawkowata itp. 30 września 1921 roku w Barchlinie było 36 domów, w których mieszkało 216 osób. 10 lat później domów było 37, a w nich 220 osób. Jednocześnie w miejscowym obszarze dworskim znajdowało się 7 domów z 111 mieszkańcami, a 10 lat później w 6 domach było 90 mieszkańców.

Jan Pawicki