O Czesławie Witaszku 17 lutego 2014

Być może Autor zbyt dosłownie potraktował moją informację, że w potyczce pod Osieczną: Wśród powstańców śmigielskich ciężko ranny został Marcin Płócienniczak z Bucza, a Franciszek Dratwa z Bucza i Czesław Abt oraz Czesław Witaszek ze Śmigla ulegli zatruciu gazem. [Udział mieszkańców Śmigla i okolicy w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919, s. 32]. Być może wyraziłem się nieprecyzyjnie, ale nie stwierdziłem, że było to śmiertelne zatrucie. We wrześniu 1931 r. w 109 nr. „Orędownika Śmigielskiego” ukazała się notatka o Stanisławie Witaszku, właścicielu składu kolonialnego i restauracji, który wówczas obchodził jubileusz 50-lecia pracy zawodowej. W notatce podkreślono, że był najstarszym kupcem w mieście i dał Ojczyźnie 6 synów dając im wyższe wykształcenie. Synami byli: Kornel – duchowny, Marian – sędzia, Lech – inżynier, Franciszek – lekarz, Czesław – kupiec i Stefan – ekonomista. Interesujący nas Czesław urodził się w 1899 r., a zmarł 11 lipca 1943 r. w KL (Konzentrations Lager) Stutthof. Jego żona Seweryna, urodzona w 1903 r., zmarła w 1995 roku i jest pochowana na śmigielskim cmentarzu. Małżeństwo miało czworo dzieci: Gabryelę, Bohdana, Jerzego i Jadwigę – zwaną też Wigą. Jerzy jest ojcem Jana – właściciela „Dwudziestki” przy pl. Rozstrzelanych 20 – rodowej siedziby Witaszków.

Ps. Do poległych powstańców jeszcze wrócę.

Hubert Zbierski